Cartoonist Toms - A Tribute...
 |
| Cartoonist Toms - A Tribute |
Thursday, April 28, 2016
Monday, April 25, 2016
പാഞ്ചാലിമേട്....ഐതിഹ്യങ്ങള്‍ നിറം ചാര്‍ത്തുമിടം......
പാഞ്ചാലിമേട്.....ഐതീഹ്യങ്ങള്‍ നിറം ചാര്‍ത്തുമിടം....
അല്‍പ ദിവസങ്ങള്‍ക്കു മുന്പ്‌ ഇടുക്കി ജില്ലയിലെ പ്രശാന്ത സുന്ദരമായ പരുന്തിന്‍ പാറയിലേക്ക് കുടുംബസമേതം നടത്തിയ ഒരു യാത്രയെക്കുറിച്ച് ഞാന്‍ ഒരു വിവരണം ഇട്ടിരിന്നു. അതിന് അനുബന്ധമായി, അന്നേദിവസം തന്നെ സന്ദര്‍ശിച്ച മറ്റൊരു സ്വപ്നസമാനമായ പ്രദേശത്തെ കുറിച്ചാണ് ഇന്നിവിടെ പറയാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നത്.
ചുറ്റും കുളിര്‍മ്മയുള്ള, സ്വച്ഛന്ദമായ അന്തരീക്ഷം. പച്ചപ്പട്ടുടയാട പുതച്ച്, പോക്കുവെയിലിന്‍റെ ഇളംചൂടേറ്റ്, ഒരു ലാസ്യ ഭാവം പൂണ്ടു മയങ്ങുന്ന സഹ്യസംമോഹന മേടുകള്‍. അങ്ങകലെ കണ്ണെത്താദൂരത്തോളം പരന്നുകിടക്കുന്ന പശ്ചിമഘട്ട മലനിരകളുടെ നീല മേല്‍ക്കൂര. ചില പ്രത്യേക ചടുല ഭാവങ്ങളോടെ അവയെ തഴുകി കടന്നുപോകുന്ന നനുത്ത മേഘപാളികള്‍. പ്രകൃതിയുടെ വര്‍ണ്ണനാതീതമായ ആ അഭൌമഭംഗിയില്‍ ഒരു നിമിഷം ഞങ്ങള്‍ ആകെ മതിമറന്നു നിന്നുപോയി. പിന്നെ, ചരിത്രമുറങ്ങുന്ന ആ പച്ചപ്പുല്‍ മെത്തയില്‍, ഒരല്പ നേരം ദൂരെ, സായംസന്ധ്യ ഒരുക്കിയ വിസ്മയക്കാഴ്ച്ചകളിലേക്ക് കണ്ണുംനട്ടിരുന്നു. അകലെ പടിഞ്ഞാറു ചക്രവാളത്തില്‍ അന്തിമയങ്ങാന്‍ പോകുന്ന സൂര്യന്‍ എന്തോ കാതില്‍ പറഞ്ഞു “ഒരല്പം ക്ഷമിക്കുക, നിങ്ങള്‍ക്ക് ഞാന്‍ കാട്ടിത്തരാം ഒരായുസ്സ് മുഴുവന്‍ ഓര്‍ത്തിരിക്കാന്‍ ഒരു വിസ്മയ ദൃശ്യം”.
ദ്വാപരയുഗത്തോളം പഴക്കമുള്ള ഐതീഹ്യങ്ങള്‍ ഉറങ്ങുന്ന ഒരു പ്രദേശം. അവിടത്തെ ഓരോ പുല്ക്കൊ ടിയും തങ്ങളുടെ പൂര്‍വികരെ ഓര്‍ത്ത് അഭിമാനിക്കുന്നുണ്ടാവണം. അവര്‍ ഒരുക്കിയ നനുത്ത വഴികളിലൂടെ നടന്നും, തളരുമ്പോള്‍ അവര്‍ തന്നെ വിരിച്ച മൃദു ശയ്യയില്‍ ഒരല്പം വിശ്രമിച്ചും പിന്നെ, വീണ്ടും നടന്നും ഈ വനപാതകളില്‍ കൂടിയാണല്ലോ മഹാഭാരതകഥയിലെ വീരനായകന്മാര്‍ക്കൊപ്പം, പതറാത്ത മനകരുത്തിന്‍റെയും ത്യാഗത്തിന്‍റെയും ശ്രേഷ്ഠ സ്ത്രീ സങ്കല്പം പേറി, അപമാനപ്പെട്ട സ്ത്രീത്വത്തിന്‍റെ പ്രതീകമായ പാഞ്ചാലി സഞ്ചരിച്ചിട്ടുണ്ടാവുക. എന്‍റെ മനസ്സില്‍ വ്യാസന്‍റെ മഹാഭാരത കഥ മെല്ലെ ചുരുളഴിയുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു. പാണ്ഡവരുടെ വനവാസാരംഭകാലത്ത് ചിലനാള്‍ അവര്‍ ചിലവഴിച്ചതായി ഐതീഹ്യങ്ങളില്‍ പറയുന്ന പാഞ്ചാലിമേടിന് ആ പേരു വരാന്‍ കാരണവും മറ്റൊന്നല്ല. ഇടുക്കി ജില്ലയിലെ മുറിഞ്ഞപുഴ എന്ന സ്ഥലത്താണ് പ്രകൃതി സൌന്ദര്യം നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന ഈ പ്രദേശം. കുട്ടിക്കാനത്തു നിന്നും പത്തു കിലോമീറ്റര്‍ അകലെ, കോട്ടയം-കുമുളി (കെ.കെ. റോഡ്‌) റോഡിൽ സഞ്ചരിച്ചാൽ മുറിഞ്ഞപുഴ എന്ന സ്ഥലത്തെത്തും. അവിടെനിന്ന് വലത്തോട്ട്, ഏകദേശം ആറു കിലോമീറ്റര്‍ വളഞ്ഞു പുളഞ്ഞു പോകുന്ന കയറ്റം കയറിചെന്നാല്‍ സമുദ്ര നിരപ്പില്‍ നിന്നും 2500 അടി പൊക്കത്തില്‍ സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന പാഞ്ചാലിമേടായി. മുണ്ടക്കയം-തെക്കേമല വഴിയും ഇവിടെ എത്തിച്ചേരാം. മുഖ്യപാതയുടെ ഓരം ചേര്‍ത്ത് വാഹനം നിറുത്തി, ഏകദേശം മുന്നൂറു മീറ്റര്‍ മുകളിലേക്കു കയറണം പാഞ്ചാലിമേടിന്‍റെ നെറുകയിലെത്താന്‍. ചുറ്റും ഹരിതാഭശോഭയാല്‍ അനുഗ്രഹീതമാണിവിടം. ഇവിടെനിന്നാല്‍ ശബരിമലയുടെ വിദൂരദൃശ്യം കാണാം. മണ്ഡലകാലത്ത് മകരവിളക്ക് കാണാന്‍ ധാരാളം അയ്യപ്പഭക്തര്‍ ഇവിടേയ്ക്ക് എത്താറുണ്ടത്രെ. ഒറ്റയടിപ്പാത കയറി മുകളിലെത്തിയപ്പോള്‍ അവിടെ നമ്മളെ കൂടാതെ സഞ്ചാരികളായി ആരും തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. വീശിയടിക്കുന്ന കുളിര്‍ക്കാറ്റിന് തൈലമൂറ്റുന്ന തെരുവ പുല്ലിന്‍റെ സുഗന്ധം. കാറ്റിന്‍റെ അടക്കിപിടിച്ച ഹുങ്കാരമൊഴിച്ചാല്‍ എങ്ങും തികഞ്ഞ നിശ്ശബ്ദദ. ഞങ്ങളുടെ കാല്‍പെരുമാറ്റം കേട്ട് മയക്കത്തിലായിരുന്ന മലനിരകള്‍ ഒന്നു കണ്ണുചിമ്മിയോ.....? കുളിരിളംകാറ്റ് പാട്ടു നിറുത്തി ഒന്ന് കാതുകൂര്‍പ്പിച്ചുവോ? നൃത്തംചെയ്യുകായായിരുന്ന മേഘങ്ങള്‍ ഒരുവേള നമ്മളെ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയോ? ഐതീഹ്യങ്ങള്‍ കോറിയിട്ട താഴ്വാരങ്ങള്‍ ഒരു ദീര്‍ഘനിശ്വാസം പുറപ്പെടുവിച്ചുവോ...?
കുട്ടികള്‍ അങ്ങിങ്ങായി ഓടികളിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. സൂര്യാസ്തമയം അതിന്‍റെ എല്ലാ മനോഹാരിതയോടും കൂടി അനുഭവവേദ്യമാക്കാന്‍ ഞങ്ങള്‍ മുന്‍നിശ്ചയ പ്രകാരം വീട്ടില്‍ നിന്നും ഫ്ലാസ്ക്കില്‍ നിറച്ചുകൊണ്ടു വന്ന ചൂടു ചായ, കപ്പുകളില്‍ പകര്‍ന്ന് തണുത്ത കാറ്റിന്‍റെ സുഖസ്പര്‍ശനമേറ്റ് മൊത്തി മൊത്തി കുടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. പക്ഷെ അപ്പോഴും എന്‍റെ മനസ്സ് അവിടെ അങ്ങിങ്ങായി ചിതറിക്കിടക്കുന്ന വലിയ ശിലാവശിഷ്ട്ടങ്ങളില്‍ ഉടക്കികിടക്കുകയായിരുന്നു. പൌരാണികത വിളിച്ചോതുന്ന അവയുടെ കാലപ്പഴക്കം ആര്‍ക്കും തന്നെ നിശ്ചയമുണ്ടാവാനിടയില്ല . ആരോ എന്നോ സ്ഥാപിച്ച്, പ്രകൃതി ക്ഷോഭത്താലോ, മനുഷ്യന്‍റെ അനാസ്ഥമായ ഇടപെടലുകളാലോ നശിച്ചുപോയ അവയുടെ അവശിഷ്ടങ്ങള്‍ക്ക്, എത്ര നൂറ്റാണ്ടുകളുടെ ചരിത്രമാകും പറയാനുണ്ടാവുക. അവയില്‍ പലതും ഐതീഹ്യങ്ങളുമായി കെട്ടുപിണഞ്ഞുകിടക്കുന്നവയുമാണ്‌.
ഒരു കോണില്‍ ഭുവനേശ്വരി ദേവിയുടെ ഒരു ചെറിയ കോവില്‍. അതിനടുത്തായി ചില സര്‍പ്പപ്രതിഷ്ഠകളും , ആദിവാസികള്‍ പ്രതിഷ്ടിച്ചതെന്നു കരുതുന്ന ഒരു ശിവലിംഗവും. കിഴക്കുവശത്തായി ഒരു കുളമുണ്ട്. ഐതീഹ്യവശാല്‍, വനവാസക്കാലത്ത് ഭീമന്‍ പാഞ്ചാലിക്ക് സ്നാനാദികര്‍മ്മങ്ങള്‍ക്കായി നിര്‍മ്മിച്ചു നല്‍കിയതാണ് ഈ കുളം. അതല്ല ഭീമന്‍റെ കാല്‍പാദം പതിഞ്ഞുണ്ടായതാണെന്ന മറ്റൊരു പക്ഷവുമുണ്ട്. ഏതായാലും പാണ്ഡവര്‍ അടുപ്പുകൂട്ടിയതായി പറയപ്പെടുന്ന കല്ലുകള്‍, ഒരു നടപ്പാത, അവര്‍ താമസിച്ചിരുന്നതായി വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു ക്ഷേത്ര ഗുഹ, എതിരെ മലമുകളില്‍, ആക്രമിക്കാനെത്തിയ ആനയെ പാഞ്ചാലി ശപിച്ച് ശിലയാക്കിയ “ആനക്കല്ല്” എന്നിങ്ങനെ ചരിത്രമുറങ്ങുന്ന ധാരാളം കാഴ്ചകള്‍ അവിടെ കാണാനായി . ചരിത്ര സ്മാരകങ്ങളായി സംരക്ഷിക്കപ്പെടേണ്ട ധാരാളം ശിലാവശിഷ്ട്ടങ്ങള്‍ ഇവിടെ ഒരുപക്ഷേ ഇനിയും പര്യവേഷണങ്ങളില്‍ കൂടി കണ്ടെത്താനാകും എന്നു തോന്നുന്നു ..സര്‍ക്കാര്‍ മുന്‍കൈയെടുത്ത് ഇതിനുവേണ്ട നടപടികള്‍ ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. കൂടാതെ, ഈ പ്രദേശത്തെ, അതിന്‍റെ എല്ലാ പവിത്രതയോടും കൂടി സംരക്ഷിച്ചുകൊണ്ട്, വിദേശികള്‍ ഉള്‍പ്പടെ ധാരാളം വിനോദസഞ്ചാരികളെ ഇവിടേയ്ക്ക് ആകര്‍ഷിക്കാന്‍ വേണ്ട സത്വര നടപടികള്‍ക്ക് മുന്‍കൈ എടുക്കുകകൂടി വേണം.
നോക്കിയിരിക്കെ സൂര്യന്‍ പര്‍വതനിരകള്‍ക്കു പിന്നില്‍ മറഞ്ഞു. താഴ്വാരങ്ങള്‍ ഇരുള്‍മൂടി. തണുപ്പ് ശരീരത്തിന്‍റെ ഓരോ അണുവിലേക്കും അരിച്ചിറങ്ങാന്‍ തുടങ്ങി. ഇനി തിരികെ പോകാം. മടങ്ങാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ അവിടെയ്ക്കെത്തിയ തദ്ദേശീയരെന്നു തോന്നിച്ച വൃദ്ധദമ്പതികള്‍ സര്‍പ്പപ്രതിഷ്ടയ്ക്കു മുന്നില്‍ ചില മണ്ചിരാതുകള്‍ കൊളുത്തിവെയ്ക്കുന്നതു കണ്ടു. അതില്‍നിന്നും പരന്ന വശ്യമായ പ്രകാശം ശിലാ പ്രതിഷ്ഠകള്‍ക്ക് മറ്റൊരഭൌമ ചാരുത പകര്‍ന്നു. എരിയുന്ന ചന്ദനത്തിരികളില്‍ നിന്നുയര്‍ന്ന സുഗന്ധം അവിടമാകെ ഒരു പ്രത്യേക ചൈതന്യം നിറച്ചു. ഇതും സുകൃതം.....! ആ ചൈതന്യത്തെ ആവോളം മനസ്സില്‍ ആവാഹിച്ച്, പ്രതിഷ്ഠകളെ ഒന്നുകൂടി വണങ്ങിയശേഷം, ദൈവേശ്ചയാല്‍ ഇനിയും വരാമെന്ന പ്രതിജ്ഞയുമെടുത്ത് ഞങ്ങള്‍ മടങ്ങി.......!
ഇനിയും ഇവിടം കണ്ടിട്ടില്ലാത്തവരുണ്ടെങ്കില്‍ വരൂ.......അവിസ്മരണീയമായ ഒരു സായംസന്ധ്യയുടെ നിറച്ചാര്‍ത്തുകള്‍ ഒരുക്കിവച്ച് ഇവിടെ പ്രകൃതി നിങ്ങളെ കാത്തിരിക്കുന്നു....... അത് ആവോളം ആസ്വദിക്കു.... ജീവിതം ഒന്നല്ലേയുള്ളൂ...........
അല്‍പ ദിവസങ്ങള്‍ക്കു മുന്പ്‌ ഇടുക്കി ജില്ലയിലെ പ്രശാന്ത സുന്ദരമായ പരുന്തിന്‍ പാറയിലേക്ക് കുടുംബസമേതം നടത്തിയ ഒരു യാത്രയെക്കുറിച്ച് ഞാന്‍ ഒരു വിവരണം ഇട്ടിരിന്നു. അതിന് അനുബന്ധമായി, അന്നേദിവസം തന്നെ സന്ദര്‍ശിച്ച മറ്റൊരു സ്വപ്നസമാനമായ പ്രദേശത്തെ കുറിച്ചാണ് ഇന്നിവിടെ പറയാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നത്.
ചുറ്റും കുളിര്‍മ്മയുള്ള, സ്വച്ഛന്ദമായ അന്തരീക്ഷം. പച്ചപ്പട്ടുടയാട പുതച്ച്, പോക്കുവെയിലിന്‍റെ ഇളംചൂടേറ്റ്, ഒരു ലാസ്യ ഭാവം പൂണ്ടു മയങ്ങുന്ന സഹ്യസംമോഹന മേടുകള്‍. അങ്ങകലെ കണ്ണെത്താദൂരത്തോളം പരന്നുകിടക്കുന്ന പശ്ചിമഘട്ട മലനിരകളുടെ നീല മേല്‍ക്കൂര. ചില പ്രത്യേക ചടുല ഭാവങ്ങളോടെ അവയെ തഴുകി കടന്നുപോകുന്ന നനുത്ത മേഘപാളികള്‍. പ്രകൃതിയുടെ വര്‍ണ്ണനാതീതമായ ആ അഭൌമഭംഗിയില്‍ ഒരു നിമിഷം ഞങ്ങള്‍ ആകെ മതിമറന്നു നിന്നുപോയി. പിന്നെ, ചരിത്രമുറങ്ങുന്ന ആ പച്ചപ്പുല്‍ മെത്തയില്‍, ഒരല്പ നേരം ദൂരെ, സായംസന്ധ്യ ഒരുക്കിയ വിസ്മയക്കാഴ്ച്ചകളിലേക്ക് കണ്ണുംനട്ടിരുന്നു. അകലെ പടിഞ്ഞാറു ചക്രവാളത്തില്‍ അന്തിമയങ്ങാന്‍ പോകുന്ന സൂര്യന്‍ എന്തോ കാതില്‍ പറഞ്ഞു “ഒരല്പം ക്ഷമിക്കുക, നിങ്ങള്‍ക്ക് ഞാന്‍ കാട്ടിത്തരാം ഒരായുസ്സ് മുഴുവന്‍ ഓര്‍ത്തിരിക്കാന്‍ ഒരു വിസ്മയ ദൃശ്യം”.
ദ്വാപരയുഗത്തോളം പഴക്കമുള്ള ഐതീഹ്യങ്ങള്‍ ഉറങ്ങുന്ന ഒരു പ്രദേശം. അവിടത്തെ ഓരോ പുല്ക്കൊ ടിയും തങ്ങളുടെ പൂര്‍വികരെ ഓര്‍ത്ത് അഭിമാനിക്കുന്നുണ്ടാവണം. അവര്‍ ഒരുക്കിയ നനുത്ത വഴികളിലൂടെ നടന്നും, തളരുമ്പോള്‍ അവര്‍ തന്നെ വിരിച്ച മൃദു ശയ്യയില്‍ ഒരല്പം വിശ്രമിച്ചും പിന്നെ, വീണ്ടും നടന്നും ഈ വനപാതകളില്‍ കൂടിയാണല്ലോ മഹാഭാരതകഥയിലെ വീരനായകന്മാര്‍ക്കൊപ്പം, പതറാത്ത മനകരുത്തിന്‍റെയും ത്യാഗത്തിന്‍റെയും ശ്രേഷ്ഠ സ്ത്രീ സങ്കല്പം പേറി, അപമാനപ്പെട്ട സ്ത്രീത്വത്തിന്‍റെ പ്രതീകമായ പാഞ്ചാലി സഞ്ചരിച്ചിട്ടുണ്ടാവുക. എന്‍റെ മനസ്സില്‍ വ്യാസന്‍റെ മഹാഭാരത കഥ മെല്ലെ ചുരുളഴിയുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു. പാണ്ഡവരുടെ വനവാസാരംഭകാലത്ത് ചിലനാള്‍ അവര്‍ ചിലവഴിച്ചതായി ഐതീഹ്യങ്ങളില്‍ പറയുന്ന പാഞ്ചാലിമേടിന് ആ പേരു വരാന്‍ കാരണവും മറ്റൊന്നല്ല. ഇടുക്കി ജില്ലയിലെ മുറിഞ്ഞപുഴ എന്ന സ്ഥലത്താണ് പ്രകൃതി സൌന്ദര്യം നിറഞ്ഞൊഴുകുന്ന ഈ പ്രദേശം. കുട്ടിക്കാനത്തു നിന്നും പത്തു കിലോമീറ്റര്‍ അകലെ, കോട്ടയം-കുമുളി (കെ.കെ. റോഡ്‌) റോഡിൽ സഞ്ചരിച്ചാൽ മുറിഞ്ഞപുഴ എന്ന സ്ഥലത്തെത്തും. അവിടെനിന്ന് വലത്തോട്ട്, ഏകദേശം ആറു കിലോമീറ്റര്‍ വളഞ്ഞു പുളഞ്ഞു പോകുന്ന കയറ്റം കയറിചെന്നാല്‍ സമുദ്ര നിരപ്പില്‍ നിന്നും 2500 അടി പൊക്കത്തില്‍ സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന പാഞ്ചാലിമേടായി. മുണ്ടക്കയം-തെക്കേമല വഴിയും ഇവിടെ എത്തിച്ചേരാം. മുഖ്യപാതയുടെ ഓരം ചേര്‍ത്ത് വാഹനം നിറുത്തി, ഏകദേശം മുന്നൂറു മീറ്റര്‍ മുകളിലേക്കു കയറണം പാഞ്ചാലിമേടിന്‍റെ നെറുകയിലെത്താന്‍. ചുറ്റും ഹരിതാഭശോഭയാല്‍ അനുഗ്രഹീതമാണിവിടം. ഇവിടെനിന്നാല്‍ ശബരിമലയുടെ വിദൂരദൃശ്യം കാണാം. മണ്ഡലകാലത്ത് മകരവിളക്ക് കാണാന്‍ ധാരാളം അയ്യപ്പഭക്തര്‍ ഇവിടേയ്ക്ക് എത്താറുണ്ടത്രെ. ഒറ്റയടിപ്പാത കയറി മുകളിലെത്തിയപ്പോള്‍ അവിടെ നമ്മളെ കൂടാതെ സഞ്ചാരികളായി ആരും തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. വീശിയടിക്കുന്ന കുളിര്‍ക്കാറ്റിന് തൈലമൂറ്റുന്ന തെരുവ പുല്ലിന്‍റെ സുഗന്ധം. കാറ്റിന്‍റെ അടക്കിപിടിച്ച ഹുങ്കാരമൊഴിച്ചാല്‍ എങ്ങും തികഞ്ഞ നിശ്ശബ്ദദ. ഞങ്ങളുടെ കാല്‍പെരുമാറ്റം കേട്ട് മയക്കത്തിലായിരുന്ന മലനിരകള്‍ ഒന്നു കണ്ണുചിമ്മിയോ.....? കുളിരിളംകാറ്റ് പാട്ടു നിറുത്തി ഒന്ന് കാതുകൂര്‍പ്പിച്ചുവോ? നൃത്തംചെയ്യുകായായിരുന്ന മേഘങ്ങള്‍ ഒരുവേള നമ്മളെ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയോ? ഐതീഹ്യങ്ങള്‍ കോറിയിട്ട താഴ്വാരങ്ങള്‍ ഒരു ദീര്‍ഘനിശ്വാസം പുറപ്പെടുവിച്ചുവോ...?
കുട്ടികള്‍ അങ്ങിങ്ങായി ഓടികളിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. സൂര്യാസ്തമയം അതിന്‍റെ എല്ലാ മനോഹാരിതയോടും കൂടി അനുഭവവേദ്യമാക്കാന്‍ ഞങ്ങള്‍ മുന്‍നിശ്ചയ പ്രകാരം വീട്ടില്‍ നിന്നും ഫ്ലാസ്ക്കില്‍ നിറച്ചുകൊണ്ടു വന്ന ചൂടു ചായ, കപ്പുകളില്‍ പകര്‍ന്ന് തണുത്ത കാറ്റിന്‍റെ സുഖസ്പര്‍ശനമേറ്റ് മൊത്തി മൊത്തി കുടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. പക്ഷെ അപ്പോഴും എന്‍റെ മനസ്സ് അവിടെ അങ്ങിങ്ങായി ചിതറിക്കിടക്കുന്ന വലിയ ശിലാവശിഷ്ട്ടങ്ങളില്‍ ഉടക്കികിടക്കുകയായിരുന്നു. പൌരാണികത വിളിച്ചോതുന്ന അവയുടെ കാലപ്പഴക്കം ആര്‍ക്കും തന്നെ നിശ്ചയമുണ്ടാവാനിടയില്ല . ആരോ എന്നോ സ്ഥാപിച്ച്, പ്രകൃതി ക്ഷോഭത്താലോ, മനുഷ്യന്‍റെ അനാസ്ഥമായ ഇടപെടലുകളാലോ നശിച്ചുപോയ അവയുടെ അവശിഷ്ടങ്ങള്‍ക്ക്, എത്ര നൂറ്റാണ്ടുകളുടെ ചരിത്രമാകും പറയാനുണ്ടാവുക. അവയില്‍ പലതും ഐതീഹ്യങ്ങളുമായി കെട്ടുപിണഞ്ഞുകിടക്കുന്നവയുമാണ്‌.
ഒരു കോണില്‍ ഭുവനേശ്വരി ദേവിയുടെ ഒരു ചെറിയ കോവില്‍. അതിനടുത്തായി ചില സര്‍പ്പപ്രതിഷ്ഠകളും , ആദിവാസികള്‍ പ്രതിഷ്ടിച്ചതെന്നു കരുതുന്ന ഒരു ശിവലിംഗവും. കിഴക്കുവശത്തായി ഒരു കുളമുണ്ട്. ഐതീഹ്യവശാല്‍, വനവാസക്കാലത്ത് ഭീമന്‍ പാഞ്ചാലിക്ക് സ്നാനാദികര്‍മ്മങ്ങള്‍ക്കായി നിര്‍മ്മിച്ചു നല്‍കിയതാണ് ഈ കുളം. അതല്ല ഭീമന്‍റെ കാല്‍പാദം പതിഞ്ഞുണ്ടായതാണെന്ന മറ്റൊരു പക്ഷവുമുണ്ട്. ഏതായാലും പാണ്ഡവര്‍ അടുപ്പുകൂട്ടിയതായി പറയപ്പെടുന്ന കല്ലുകള്‍, ഒരു നടപ്പാത, അവര്‍ താമസിച്ചിരുന്നതായി വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു ക്ഷേത്ര ഗുഹ, എതിരെ മലമുകളില്‍, ആക്രമിക്കാനെത്തിയ ആനയെ പാഞ്ചാലി ശപിച്ച് ശിലയാക്കിയ “ആനക്കല്ല്” എന്നിങ്ങനെ ചരിത്രമുറങ്ങുന്ന ധാരാളം കാഴ്ചകള്‍ അവിടെ കാണാനായി . ചരിത്ര സ്മാരകങ്ങളായി സംരക്ഷിക്കപ്പെടേണ്ട ധാരാളം ശിലാവശിഷ്ട്ടങ്ങള്‍ ഇവിടെ ഒരുപക്ഷേ ഇനിയും പര്യവേഷണങ്ങളില്‍ കൂടി കണ്ടെത്താനാകും എന്നു തോന്നുന്നു ..സര്‍ക്കാര്‍ മുന്‍കൈയെടുത്ത് ഇതിനുവേണ്ട നടപടികള്‍ ചെയ്യേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. കൂടാതെ, ഈ പ്രദേശത്തെ, അതിന്‍റെ എല്ലാ പവിത്രതയോടും കൂടി സംരക്ഷിച്ചുകൊണ്ട്, വിദേശികള്‍ ഉള്‍പ്പടെ ധാരാളം വിനോദസഞ്ചാരികളെ ഇവിടേയ്ക്ക് ആകര്‍ഷിക്കാന്‍ വേണ്ട സത്വര നടപടികള്‍ക്ക് മുന്‍കൈ എടുക്കുകകൂടി വേണം.
നോക്കിയിരിക്കെ സൂര്യന്‍ പര്‍വതനിരകള്‍ക്കു പിന്നില്‍ മറഞ്ഞു. താഴ്വാരങ്ങള്‍ ഇരുള്‍മൂടി. തണുപ്പ് ശരീരത്തിന്‍റെ ഓരോ അണുവിലേക്കും അരിച്ചിറങ്ങാന്‍ തുടങ്ങി. ഇനി തിരികെ പോകാം. മടങ്ങാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ അവിടെയ്ക്കെത്തിയ തദ്ദേശീയരെന്നു തോന്നിച്ച വൃദ്ധദമ്പതികള്‍ സര്‍പ്പപ്രതിഷ്ടയ്ക്കു മുന്നില്‍ ചില മണ്ചിരാതുകള്‍ കൊളുത്തിവെയ്ക്കുന്നതു കണ്ടു. അതില്‍നിന്നും പരന്ന വശ്യമായ പ്രകാശം ശിലാ പ്രതിഷ്ഠകള്‍ക്ക് മറ്റൊരഭൌമ ചാരുത പകര്‍ന്നു. എരിയുന്ന ചന്ദനത്തിരികളില്‍ നിന്നുയര്‍ന്ന സുഗന്ധം അവിടമാകെ ഒരു പ്രത്യേക ചൈതന്യം നിറച്ചു. ഇതും സുകൃതം.....! ആ ചൈതന്യത്തെ ആവോളം മനസ്സില്‍ ആവാഹിച്ച്, പ്രതിഷ്ഠകളെ ഒന്നുകൂടി വണങ്ങിയശേഷം, ദൈവേശ്ചയാല്‍ ഇനിയും വരാമെന്ന പ്രതിജ്ഞയുമെടുത്ത് ഞങ്ങള്‍ മടങ്ങി.......!
ഇനിയും ഇവിടം കണ്ടിട്ടില്ലാത്തവരുണ്ടെങ്കില്‍ വരൂ.......അവിസ്മരണീയമായ ഒരു സായംസന്ധ്യയുടെ നിറച്ചാര്‍ത്തുകള്‍ ഒരുക്കിവച്ച് ഇവിടെ പ്രകൃതി നിങ്ങളെ കാത്തിരിക്കുന്നു....... അത് ആവോളം ആസ്വദിക്കു.... ജീവിതം ഒന്നല്ലേയുള്ളൂ...........
Friday, April 22, 2016
WORLD EARTH DAY CARTOON- It's NOW or NEVER
WORLD EARTH DAY CARTOON- It's NOW or NEVER
 |
| Army Camouflage Helmet -World Earth Day Cartoon |
Wednesday, April 20, 2016
പരുന്തുംപാറ - "സഞ്ചാരി" യില്‍ എഴുതിയ ഒരനുഭവകുറിപ്പ്.
അപ്രതീക്ഷിതമായി വീണുകിട്ടുന്ന അവസരങ്ങള്‍, അവ പ്രകൃതിയുടെ സ്പന്ദനങ്ങളെ തൊട്ടറിയുവാന്‍ ഉതകുന്നതുകൂടിയായാലോ....! പിന്നെയൊന്നും ആലോചിക്കാനില്ല, മുജ്ജന്മസുകൃതമെന്നു കരുതി അവയെ വാരിപ്പുണര്‍ന്നുകൊള്ളുക.....!
അതുകൊണ്ടുകൂടിയാണല്ലോ, കഴിഞ്ഞയാഴ്ച തീര്‍ത്തും അപ്രതീക്ഷിതമായി നടത്തിയ ഒരു പശ്ചിമഘട്ട യാത്രയുടെ ചെറിയ ഏട് സംക്ഷിപ്തമായെങ്കിലും ഇവിടെ വിവരിക്കുവാന്‍ എനിക്കും സാധ്യമായത്...! കൊടൈകനാലില്‍ മുന്‍‌കൂര്‍ റിസര്‍വ് ചെയ്ത താമസസൌകര്യം അവിചാരിതമായി റദ്ദാക്കേണ്ട ഒരു സാഹചര്യം വന്നപ്പോള്‍ ഒരടുത്ത ബന്ധുവിനാല്‍ കൈമാറ്റം ചെയ്യപെട്ടു കിട്ടിയ ഒരവസരം.....പിന്നെ എല്ലാം തിടുക്കത്തിലായിരുന്നു.
തിരുവനന്തപുരത്തുനിന്നും കുടുംബസമേതം നേരെ എരുമേലി, കുമിളി വഴി, തേനി, കമ്പം ഘാട്ട് മാര്‍ഗ്ഗം കൊടൈകനാലിലേക്ക് പോകാനായിരുന്നു ഉദ്ദേശം. പക്ഷെ മുണ്ടക്കയത്തുള്ള ജ്യേഷ്ഠതുല്യനായ സുഹൃത്ത്, ശ്രീ സാബു സഹദേവന്‍റെ സ്നേഹക്ഷണത്തിനു മുന്നില്‍ കീഴടങ്ങേണ്ടതായി വന്നതാണ്, ഒരുപക്ഷെ സഞ്ചാരിയുടെ വായനക്കാര്‍ക്ക് സുപരിചിതവും, ഇതിനുമുമ്പ് ഇവിടെ പലതവണ വിവരിച്ചിട്ടുള്ളതുമായ ഒരു പ്രദേശത്തെ അടുത്തറിയുവാന്‍ എനിക്കു സാധിച്ചത്.
പറഞ്ഞുവരുന്നത് ഇടുക്കി ജില്ലയില്‍, പീരുമേട്ടില്‍ നിന്നും ആറു കിലോമീറ്റര്‍ മാറി കോട്ടയം-കുമളി നാഷണല്‍ ഹൈവയിലുള്ള “പരുന്തുംപാറ” എന്ന സ്വപ്നസദൃശ്യമായ സ്ഥലത്തെ കുറിച്ചാണ്. ഇപ്പോഴും പറയത്തക്ക വികസനമൊന്നും കടന്നുവന്നിട്ടില്ലാത്ത, അതുകൊണ്ടുതന്നെ പ്രകൃതിയുടെ പുഞ്ചിരി ഇനിയും മാഞ്ഞുപോയിട്ടില്ലാത്ത ഒരു സ്ഥലം. ഏലവും, ചാമ്പയും, ഓറഞ്ച് മരങ്ങളുമെല്ലാം ഇടതൂര്‍ന്നു വളര്‍ന്നു നില്ക്കുന്ന നാട്ടു വഴികളിലൂടെ, ദൂരെ, തേയിലത്തോട്ടങ്ങളാല്‍ പച്ച പുതപ്പിക്കപെട്ട കുന്നുകളും മലകളും കണ്ട്, ഏലത്തിന്‍റെ ഗന്ധം ആവാഹിച്ചെത്തുന്ന കാറ്റിന്‍റെ സുഖസ്പര്‍ശനമേറ്റ് നമ്മള്‍ ചെന്നെത്തിയത്, പേരിനെ അന്വര്‍ത്ഥമാക്കുന്ന തരത്തില്‍ പരുന്തിന്‍റെ ആകൃതിയില്‍ തലയുയര്‍ത്തി നില്ക്കുന്ന “പരുന്തുംപാറ” യുടെ വിരിമാറിലാണ്. ഒരു വശത്ത്‌ കണ്ണെത്താദൂരത്തോളം പരന്നു കിടക്കുന്ന മോട്ടകുന്നുകളാണെങ്കില്‍ മറുവശത്ത്‌ അഗാധമായ ഗര്‍ത്തങ്ങളാണവിടെ . ചുറ്റും വീശിയടിക്കുന്ന ശക്തമായ കാറ്റേറ്റ് ഒരു നിമിഷം പ്രകൃതിയുടെ അപാരതയില്‍ ഞാന്‍ എന്നെത്തന്നെ മറന്നുനിന്നുപോയി.
ഒരല്പം ദൂരെമാറി അനശ്വര കവി ശ്രീ രബീന്ദ്രനാഥ ടാഗോറിന്‍റെ മുഖസാദൃശ്യമുള്ളതായി പറയപ്പെടുന്ന “ടാഗോര്‍ പാറ” കാണാം. എനിക്കു പക്ഷെ, കിഴുക്കാംതൂക്കായ അഗാധ ഗര്‍ത്തങ്ങളുടെ ആഴമളക്കാനെന്നോണം ഒന്നു കഴുത്തു നീട്ടി നോക്കി, ഏതോ ശാപത്താല്‍ ശിലയായി മാറിയ ഒരു വികൃതി കുട്ടിയെപോലെയാണ് അതിനെ തോന്നിയത്. ഏതായാലും പരുന്തുമ്പാറയില്‍ എത്തുന്ന സഞ്ചാരികള്‍ക്ക് ഏറ്റവും ആകര്‍ഷകമായി തോന്നുന്ന കാഴ്ച ഈ ടാഗോര്‍ പാറ തന്നെയാണെന്നു് നിസ്സംശയം പറയാം. അതുകൊണ്ടുതന്നെയാകണം സന്ദര്‍ശകരുടെ സുരക്ഷാര്‍ത്ഥം സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്ന കമ്പിവേലിയില്‍ ചാഞ്ഞും ചരിഞ്ഞും കിടന്ന്‌ ചിലര്‍ തങ്ങളുടെ ക്യാമറയിലും മൊബൈല്ഫോണിലും ടാഗോര്‍ പാറ യുടെ ചിത്രം പകര്‍ത്തുന്നതു അവിടെ കണ്ടത്..
കണ്ണെത്താദൂരത്തോളം പരന്നുകിടക്കുന്ന മലനിരകളുടെ അഭൌമ നീലിമ, കണ്ണുകളില്‍ നിന്നും മനസ്സിന്‍റെ ഉള്ളറകളിലേക്ക് ഇനിയൊരിക്കലും മായാത്ത വിധം സന്നിവേശിപിച്ച്, മറ്റു സന്ദര്‍ശകരോടൊപ്പം ഞങ്ങളും ടാഗോര്‍ പാറയുടെ സമീപത്തെത്തി. ഇനിയങ്ങോട്ട് കുത്തനെയുള്ള ഇറക്കമാണ്. പ്രത്യേകിച്ച് വഴികളൊന്നുമില്ലാത്തതിനാല്‍ ഒരല്പം സാഹസികമായി, പാറകല്ലുകളില്‍ ചവിട്ടി വേണം ടാഗോര്‍ പാറയുടെ അടിവാരത്തെത്താന്‍. മിക്ക സന്ദര്‍ശകരും ഇവിടംവരെ യെത്തി മടങ്ങുകയാണ് പതിവ്. ചുരുക്കം ചിലര്‍, പ്രത്യേകിച്ചും സാഹസികരായ ചെറുപ്പക്കാര്‍ മാത്രമേ ടാഗോര്‍ പാറയുടെ കൊടുമുടിയില്‍ കയറാന്‍ തുനിയുകയുള്ളു. അതീവ ദുര്‍ഘടവും, അപകടകരവുമായ ഒരിറക്കവും പിന്നൊയൊരു കയറ്റവും.... മധ്യവയസ്സു പിന്നിട്ട ഞാനും എന്‍റെ സുഹൃത്തും ഒരു നിമിഷം ചിന്താക്കുഴപ്പത്തിലായി... ചില കൌമാരക്കാര്‍ സാഹസികമായി മുനമ്പിലേക്ക് കയറിപ്പോകുന്ന കാഴ്ച, മുന്‍ സൈനികര്‍ കൂടിയായ ഞങ്ങളുടെയുള്ളില്‍ ചില ഗദാകാല സ്മരണകളുടെ ആവേശം വാരി വിതച്ചു. പിന്നെ അതൊരാവേശമായി. ഒരല്പം ബുദ്ധിമുട്ടിയാണെങ്കിലും നമ്മള്‍ ടാഗോര്‍ പാറയുടെ മുനമ്പിലെത്തി. അവിടെനിന്ന് ചുറ്റുമൊന്നു കണ്ണോടിച്ചു. അപാരതയിലേക്ക് നീണ്ടുപോകുന്ന നീല മലനിരകള്‍, ചിലപ്പോള്‍ മേഘങ്ങളാല്‍ മാറാല മൂടിയും, ക്ഷണമേവ കാറ്റിന്‍റെ തഴുകലാല്‍ പുഞ്ചിരിതൂകിയും അവ നമ്മുക്ക് പ്രദാനം ചെയ്ത ആ ഒരനുഭൂതി, അതു വര്‍ണിക്കുവാന്‍ വാക്കുകള്‍ക്കാകുമോ.........?
ദൂരതാഴ്വാരങ്ങള്‍ക്കുള്ള പ്രണാമം കാറ്റിനോട് പറഞ്ഞേല്‍പ്പിച്ച്, ഇത്തരം അഭൌമമായ കാഴ്ചകള്‍ തന്‍റെ നിഗൂഢ സ്രോതസ്സുകളില്‍ ഒരുക്കിവെച്ച്‌ നമ്മെ അനുഭവസുന്ദര മുഹൂര്‍ത്തങ്ങളിലൂടെ കൈപിടിച്ചു നടത്തിക്കുന്ന പ്രകൃതിയുടെ ദിവ്യ പാദങ്ങളില്‍ മനസ്സാ നമസ്ക്കരിച്ച്‌ തിരികെ നടക്കുമ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ നാം മനുഷ്യര്‍ എത്ര നിസ്സാരന്മാരാണെന്ന് ചിന്തിച്ചുപോയി. എല്ലാം കഴിഞ്ഞ്, ഒരുപാടു് ഓര്‍മ്മകള്‍ മനസ്സിലും, അവയില്‍ ചിലത് ക്യാമറയിലും പകര്‍ത്തി മലയിറങ്ങുമ്പോള്‍ അങ്ങകലെ ചുറ്റുമുള്ള മലനിരകളെ തൊട്ടുരുമി നീലാകാശത്തോട് കിന്നാരവും പറഞ്ഞ്‌ മെല്ലെ കടന്നുപോകുന്ന നനുത്ത മേഘങ്ങള്‍ കണ്ടു. അവിടവിടെയായി കാണുന്ന പച്ചത്തുരുത്തുകളില്‍ തട്ടി തിളങ്ങുന്ന ആര്‍ക്കരശ്മികള്‍ താഴ്വാരമാകെ ഏതോ ഒരനിര്‍വചനീയമായ സൌന്ദര്യം നിറച്ചു........! അപ്പോള്‍ എന്‍റെ മനസ്സില്‍ ഒരു കവിതയുടെ ആദ്യവരികള്‍ ഉരുണ്ടുകൂടുകയായിരുന്നു..........!
ഏതോ ജന്മ പുണ്യം, നീയെന്നില്‍
പകര്‍ന്നതീ സായൂജ്യം.
കഴിഞ്ഞാലുമെത്രയോ ജന്മങ്ങള്‍
ആകുമോ മറന്നീടുവാന്‍ ഹ! വന്യതേ,
നിന്നഭൌമമീ ലാവണ്യം ...!
Wednesday, April 13, 2016
Parunthumpara - An Experience to Remember
Parunthumpara - An Experience to Remember
Hovering hundreds of feet above the sea level, the picture perfect “Parunthumpara” rock that pops out over the massive stretches of Western ghats proved too alluring for me. My dearest friend Sabu Sahadevan who took me there said this protruding rock which gives a bird’s eye view of Sabarimala forests is one of the most popular tourist destinations in the district of Idukki.
We stood there for a while feeling the powerful wind whipping up against our faces no matter what direction we faced. The sun was sparkling off the endless stretches of grass land. Several visitors were found leaning over the railing adjusting their cameras to take a few snaps of the breathtaking beauty of the valley as they made their way towards the cliff. We joined them. A disturbing situation began to emerge as we neared the cliff. Without any fences on either side, we found the cliff a bit too steep and dangerous for us, the middle aged guys, to climb. But then, watching a few teenagers perilously climbing the rock daring the dry rocky terrain below, put us, the old SPG guys, in a terrible “decision dilemma”. I looked up to the brim of the cliff high above and back down at the face of my friend and asked, “ shall we go up?”. After a few moments of collective silence, we said together “ No…, it’s OK…”. The same collective pause again. This time he looked up at me and asked “ shall we go up?”. I smiled at him, “ Yes.” I said, firmer this time.
We only stood there long enough to see the magnificent and unique
beauty of nature and to appreciate all the thrilling moments we had
just experienced and yes, of course to capture a few moments in my
camera. Thank you Sabu sir for all that you have done for me.
"Walking with a friend in the dark is better than walking alone in the light."
"Walking with a friend in the dark is better than walking alone in the light."
Tuesday, April 12, 2016
To Ask a SOLDIER - "Who Are You?" is as IRRELEVANT as Telling him What You Do..........!
To Ask a SOLDIER -
"Who Are You?" is
as IRRELEVANT as
Telling him
What You Do..........!
 |
| To Ask a SOLDIER - "Who Are You?" is as IRRELEVANT as Telling him What You Do..........! |
P.S:- Once A Soldier, Always a Soldier......
Monday, April 4, 2016
Letting my senses drift through the Landscapes.......
Letting my senses drift through the Landscapes.......
We sat there for long…….!
Silhouetted against the hazy orange hues of setting sun, we saw, bathed in dazzling blue, those unending stretches of Western Ghats at a distance. Just as I squatted on the grass and gawked at the glittering sun, a faint whiff of chilly breeze caressed the warmth of me, riffled my wavy hair and swayed over my stretched out arm and swished past in a hurry. Oh yes, it was like a beautiful seraph dancing around me, enticing me towards her for some fluid motions by humming a piece of beautiful tune I had never heard before in my ears. And...... And for a moment I felt as if we were lovers in our past life……..
We sat there for long……!
The caring Mother Nature, till then slumbering in the calm and sublime beauteous evening, woke up smiling to our arrival. We were in the threshold of a new world, a place beyond belief, a place famous for providing shelter to the “pandavas” during their exile and hence got the name “ Panchali Medu” .
Yes, Panchali Medu. We sat there for long…….!
The air was thick with the scent of some wild flowers that burgeoned among the vast foliage. Some sweet purifying aroma of incense sticks someone had lighted as an offering in front of a small temple nearby made the whole atmosphere surcharged with divinity.
We sat there for long…….!
Now, at a distance, we saw the sun begin to set and the darkness was not too far away. Taking our memories along, we decided to leave. Remains of our intense longing for that place scattered hither and thither like those old remains of stone sculptures. Just as we drove out cherishing those happy memories and moments, a misty wind whistled past us and whispered in our ears, “children, please do come back and visit again”. Yes I thought, nature is a huge stage where an everlasting ballet being continuously performed with only the audience changing.
Panchali Medu, a place from where we started our three day journey to Thekkady and Kodaikanal last week, letting my senses drift through the landscapes…………
I will be back again very soon……!
We sat there for long…….!
Silhouetted against the hazy orange hues of setting sun, we saw, bathed in dazzling blue, those unending stretches of Western Ghats at a distance. Just as I squatted on the grass and gawked at the glittering sun, a faint whiff of chilly breeze caressed the warmth of me, riffled my wavy hair and swayed over my stretched out arm and swished past in a hurry. Oh yes, it was like a beautiful seraph dancing around me, enticing me towards her for some fluid motions by humming a piece of beautiful tune I had never heard before in my ears. And...... And for a moment I felt as if we were lovers in our past life……..
We sat there for long……!
The caring Mother Nature, till then slumbering in the calm and sublime beauteous evening, woke up smiling to our arrival. We were in the threshold of a new world, a place beyond belief, a place famous for providing shelter to the “pandavas” during their exile and hence got the name “ Panchali Medu” .
Yes, Panchali Medu. We sat there for long…….!
The air was thick with the scent of some wild flowers that burgeoned among the vast foliage. Some sweet purifying aroma of incense sticks someone had lighted as an offering in front of a small temple nearby made the whole atmosphere surcharged with divinity.
We sat there for long…….!
Now, at a distance, we saw the sun begin to set and the darkness was not too far away. Taking our memories along, we decided to leave. Remains of our intense longing for that place scattered hither and thither like those old remains of stone sculptures. Just as we drove out cherishing those happy memories and moments, a misty wind whistled past us and whispered in our ears, “children, please do come back and visit again”. Yes I thought, nature is a huge stage where an everlasting ballet being continuously performed with only the audience changing.
Panchali Medu, a place from where we started our three day journey to Thekkady and Kodaikanal last week, letting my senses drift through the landscapes…………
I will be back again very soon……!
Friday, April 1, 2016
Mallu in Lulu Mall........aka Dhoni
Mallu in Lulu Mall........aka Dhoni
Lunch Time Musings.......
Once again the ''Chris Gayle factor'' has helped the West Indies to register a convincing win over a formidable Indian team. I have got to admit, this may feel strange as well as highly hypothetical to many of you. It would be hard to precisely define what would have gone wrong for India since we all know, in the game of cricket nothing can be predicted. But at the same time we should admit that, the Indian fielding which was collectively outstanding throughout the tournament was an absolute joke yesterday.
India was comfortably sitting on the top after their top order batsmen have contributed in some way or the other to give their bowlers a decent score to defend. But then came the Gayle factor. I simply think that the team India would have definitely spend a reasonable time and resources in formulating strategic initiatives needed to tame the rampant Chris Gayle in the Semifinals but were so obsessively involved in it that they simply neglected or paid little attention to the other powerful yet not so lionised batsmen of West Indian side. By the time Chris Gayle was eventually got out off an incredible delivery that has been termed as '' ball of the tournament by one of the commentator, things went awry for Indians. It was during this time they began to grow complacent about their imminent win. Field placement gone dismal which allowed the batsmen to score a lot of boundaries through edges. The genius of Dhoni in using his smartness to the fullest extend when it comes to field placement was not there to be seen. Responding in a new way to a new batsman which is crucial for any team ti win in international cricket has not been there. As a matter of fact, they seems to have put no research into it. Suddenly, all those electrifying fielders in Indian side turned out to be at the wrong places as the captain was behaving like a '' mallu in lulu mall'', devoid of ideas.....Yesterday, I most sincerely felt that, if Chris Gayle had lasted for a few more overs struggling with those meticulously planned deliveries from Indian bowlers supported by those brilliantly placed fielders, things would have been in favour of India..........Any way better luck next time........
Lunch Time Musings.......
Once again the ''Chris Gayle factor'' has helped the West Indies to register a convincing win over a formidable Indian team. I have got to admit, this may feel strange as well as highly hypothetical to many of you. It would be hard to precisely define what would have gone wrong for India since we all know, in the game of cricket nothing can be predicted. But at the same time we should admit that, the Indian fielding which was collectively outstanding throughout the tournament was an absolute joke yesterday.
India was comfortably sitting on the top after their top order batsmen have contributed in some way or the other to give their bowlers a decent score to defend. But then came the Gayle factor. I simply think that the team India would have definitely spend a reasonable time and resources in formulating strategic initiatives needed to tame the rampant Chris Gayle in the Semifinals but were so obsessively involved in it that they simply neglected or paid little attention to the other powerful yet not so lionised batsmen of West Indian side. By the time Chris Gayle was eventually got out off an incredible delivery that has been termed as '' ball of the tournament by one of the commentator, things went awry for Indians. It was during this time they began to grow complacent about their imminent win. Field placement gone dismal which allowed the batsmen to score a lot of boundaries through edges. The genius of Dhoni in using his smartness to the fullest extend when it comes to field placement was not there to be seen. Responding in a new way to a new batsman which is crucial for any team ti win in international cricket has not been there. As a matter of fact, they seems to have put no research into it. Suddenly, all those electrifying fielders in Indian side turned out to be at the wrong places as the captain was behaving like a '' mallu in lulu mall'', devoid of ideas.....Yesterday, I most sincerely felt that, if Chris Gayle had lasted for a few more overs struggling with those meticulously planned deliveries from Indian bowlers supported by those brilliantly placed fielders, things would have been in favour of India..........Any way better luck next time........
Subscribe to:
Posts (Atom)